Non é que o meu labor traballador ao longo do curso fose un exemplo a seguir, mais quero comenzar asumindo o que nun principio parecíame unha idea absurda, aprender a historia de Galicia dunha maneira diferente. Agora entendo que non é necesario coller un taco de apuntes e aprender os numeros datos e fechas que aparecen neles, á semana seguinte esquecerei todo, nin por suposto copiando datos da wikipedia. A mellor forma é investigando por ti mesmo sen eses datos artificiais que aparecen en páginas web e libros. Desta maneira a medida que atopes datos, éstes non serán esquecidos tan fácilmente. Asi que xa sabedes abride as vosas mentes..
Conclúo dándolle as miñas sinceiras grazas a Manolo por todo o aportado ao longo do curso !
Monday, May 28, 2012
Saturday, May 19, 2012
Historia de Galicia
Imos a facer un repaso ao longo da historia de Galicia dende a Prehistoria.
A prehistoria galega caracterízase polos numerosos xacementos humanos atopados en zonas de Ribadeo e A Garda (As covas de Altamira). Pero sen dúbida o mais destacado é a chamada cultura castrexa, son os primeiros poboados compostos por pequenas cabañas feitas de palla e barro chamados castros. A principal fonte de alimentacion dos castrexos eran peixes a carne, polo que as agrupacións castrexas solían agruparse principalmente preto dos grandes ríos.
A seguinte estapa da nosa historia ven marcada polos galaicos, os celtas. Podemos dicir que nace neste momento a primeita monarquia. As aldeas celtas comenzan a estar encabezadas por un lider, o rei, que transmitía aos seus fillos o control da aldea que gobernaba, tal cual coma se foso unha monarquía que vai pasando hereditariamente de pais a fillos.
Comenza entón a romanización da peninsula Ibérica e de Galicia, os romanos introduciron numerosos avances á cultura galaica, como a forma de organización das cidades. É fundada naquel entón a cidade de Lugo (Lucus Augusti). Introducen tamén o cristianismo
Rompendo o Imperio romano chegan a Galicia os suevos que se asentan en zonas entre o Douro e o Miño. popularízase na península ibérica o que se coñece como "estatutos de limpeza de sangue",
probas e demostracións xenealóxicas que toda aquela persoa que aspirara
a un recoñecemento social debía pasar. Nelas, aqueles demandantes de
título nobiliario ou que desexaran ingresar en institucións
prestixiosas, debían aportar unha xenealoxía, a miúdo inventada ou manipulada, que probara estaren exentos de antepasados xudeus,
mouriscos ou de desertores da fe cristiá. Tamén as familias fidalgas
recorreron á xenealoxía para presentarse na corte como vellas liñaxes de
honorable pasado. Todo isto levará a un aumento dos estudos
xenealóxicos e vexiolóxicos no Antigo Réxime.
Na Idade Media constrúese en Galicia a catedral de Santiago de Compostela a consecuencia do descubrimento da tumba do apóstol Santiago ao redol da cal se construira a cidade. É digna de destacar a figura do arcebispo Xelmírez, que implantará un forte catolicismo dende o principio do seu mandato. Comenzaban nese momento as primeiras peregrinacións a Santiago que como consecuencia tiveron unha forte mellora económica en Galicia.
Os séculos XVI XVII e XVIII son os chamados séculos escuros, durante estos anos Galicia sofre unha paralización total na literatua e non será ata o século XIX da man de Rosalía Pondal e Curros Enrríquez unha recuperación da lingua galega.
1931, proclámase a II República española, elévase o nivel de vida e a educación tanto en España como en Galicia, e é no ano 1936 na que se leva a cabo o Estatuto de Autonomía de Galicia
Comenza no ano 1936 a Guerra Civil en España, moitos galegos vénse obrigados a emigrar cara a paises de América latina na búsqueda dunha estabilidade económica.
Na actualidade tanto a sociedade como a lingua galega atópase nunha das mellores situacións ao longo da súa histórica ainda que en relación a sociedade volve a recurrir de novo á emigración como último recurso.
A seguinte estapa da nosa historia ven marcada polos galaicos, os celtas. Podemos dicir que nace neste momento a primeita monarquia. As aldeas celtas comenzan a estar encabezadas por un lider, o rei, que transmitía aos seus fillos o control da aldea que gobernaba, tal cual coma se foso unha monarquía que vai pasando hereditariamente de pais a fillos.
Comenza entón a romanización da peninsula Ibérica e de Galicia, os romanos introduciron numerosos avances á cultura galaica, como a forma de organización das cidades. É fundada naquel entón a cidade de Lugo (Lucus Augusti). Introducen tamén o cristianismo
Na Idade Media constrúese en Galicia a catedral de Santiago de Compostela a consecuencia do descubrimento da tumba do apóstol Santiago ao redol da cal se construira a cidade. É digna de destacar a figura do arcebispo Xelmírez, que implantará un forte catolicismo dende o principio do seu mandato. Comenzaban nese momento as primeiras peregrinacións a Santiago que como consecuencia tiveron unha forte mellora económica en Galicia.
Os séculos XVI XVII e XVIII son os chamados séculos escuros, durante estos anos Galicia sofre unha paralización total na literatua e non será ata o século XIX da man de Rosalía Pondal e Curros Enrríquez unha recuperación da lingua galega.
1931, proclámase a II República española, elévase o nivel de vida e a educación tanto en España como en Galicia, e é no ano 1936 na que se leva a cabo o Estatuto de Autonomía de GaliciaComenza no ano 1936 a Guerra Civil en España, moitos galegos vénse obrigados a emigrar cara a paises de América latina na búsqueda dunha estabilidade económica.
Na actualidade tanto a sociedade como a lingua galega atópase nunha das mellores situacións ao longo da súa histórica ainda que en relación a sociedade volve a recurrir de novo á emigración como último recurso.
TVG
Nace a finais do século XX, concretamente comenza a súa primeira emisión no ano 1985. Comenza enton unha etapa para galicia de farsas e mentiras influenciadas polo auxe dos medios de comunicación a nivel mundial.
Poderíamos comparar entón a Galicia dende aquel momento coa famosa frase de Marx "La religión es el opio del pueblo" cambiándoa pola de que os medios de comunicación son o opio do pobo que afecta ao pobo galego dende finais do século XIX y XX coa entrada tanto de periódicos como La voz de Galicia, Correo Gallego o a xa citada Televisión de Galicia. Un opio que adormece as mentes galegas mediante a emisión e publicación de imaxes violentas que provocan na mente unha insensibilización, de maneira que cada vez mais irase incrementando ata chegar á súa plenitude finalizando así como unha especie de poboación zombi, coma se dunha película zombi se tratase, sen sentimentos nin pensamentos.
A única maneira de solucionar este efecto provocado polos medios de comunicación sería algo parecido a esnifar oas raios do sol, de maneira que estes cheguen ata ese cerebros devolvéndoos por fin ao seu estado natural que lle foi arrebatado pola falsificación e multitude de farsas e introducidas intencionadamente.
Poderíamos comparar entón a Galicia dende aquel momento coa famosa frase de Marx "La religión es el opio del pueblo" cambiándoa pola de que os medios de comunicación son o opio do pobo que afecta ao pobo galego dende finais do século XIX y XX coa entrada tanto de periódicos como La voz de Galicia, Correo Gallego o a xa citada Televisión de Galicia. Un opio que adormece as mentes galegas mediante a emisión e publicación de imaxes violentas que provocan na mente unha insensibilización, de maneira que cada vez mais irase incrementando ata chegar á súa plenitude finalizando así como unha especie de poboación zombi, coma se dunha película zombi se tratase, sen sentimentos nin pensamentos.
A única maneira de solucionar este efecto provocado polos medios de comunicación sería algo parecido a esnifar oas raios do sol, de maneira que estes cheguen ata ese cerebros devolvéndoos por fin ao seu estado natural que lle foi arrebatado pola falsificación e multitude de farsas e introducidas intencionadamente. Wednesday, May 16, 2012
Valentín Paz Andrade
Anteriormente publiquei unha entrada sobre a chegada do capitalismo a Galicia coas industrias conserveiras e de salazón vascas. Co paso do tempo estas factorías comenzaran a distribuír as mercancías xa salinizadas, coas novas tecnoloxías dedicarse á conservación e distribución como pode ser por exemplo a industria pesqueira e finalmente estas empresas adentraranse no ámbito internacional cooperando coa deslocalización industrial. Neste momento xoga un papel moi importante Valentín Paz Andrade ao que se lle dedicou o pasado 16 de mayo de 2012. Foi o responsable da internacionalización da industria pesqueira Pescanova. Grazas a el a industria galega actualmente esta distribuida e chaga a todos os lugares do planeta.
Monday, April 23, 2012
Un atentado contra o esquema social tradicional galego, O Banquete de Coxo.
O Banquete de Conxo
tivo lugar o 2 de marzo de 1856 e tratouse dun acto de
confraternización entre obreiros, artesáns e estudantes. O banquete
constituíu un xesto de índole socialista, o cal suscitou o enfado dos
sectores máis poderosos de Santiago de Compostela.
Funcionou como
un atentado contra o esquema social tradicional preconcibido, de modo
que estudantes, a maioría de clases podentes, e artesáns compartiron pan
e mesa. Ao banquete asistiron personalidades do talle de Aurelio Aguirre, quen pronunciou un discurso e de Eduardo Pondal, quen recitou uns versos en castelán do seu autoria. Especúlase que Rosalía de Castro quizais puidese estar presente.
Sábese que o Banquete de Conxo
se converteu nun acontecemento de grande importancia simbólica e real
dentro da historia de Galicia, transformándose nunha parte significativa
da memoria colectiva galega.
Aquí podedes observar unha conmemoración ao Banquete de Conxo:
http://youtu.be/aHCgq2oZKbM
Panadeiro anarquista atenta contra o monarca.
Corrían tempos difíciles no reinado de Alfonso XII, as hostilidades en Marrocos, a epidemia da cólera en Valencia e o reinado do monarca ía en decadencia. Isto uníndose coa creación dos novos ideais comunistas e anarquistas recentemente, foron os factores que propiciaron que Francisco Otero Sánchez sufríra un profundo odio polos reis.O 30 de Decembro de 1879 ás cinco da tarde corría un día soleado na Plaza de Oriente de Madrid. Francisco Otero levava días planeando o atentado contra a persoa de Alfonso XII. Levaba estudados os movementos diarios dos monarcas e a ésa hora solían pasar en carruaxe.
Levaba esperado xá arredor de 2 horas na porta do Palacio Real cando de repente apareceron os reis no seu carruaxe cando de repente Francisco Otero sen dúbidalo nin un instante sacou a súa pistola e disparou dous tiros coa única intención de dárlle na cabeza ao monarca. As balas pasaron rozando a cabeza de Alfonso XII quen finalmente saiu do carro sen ni un rasguño.
Francisco intentou fuxir ao ver que o seu atentado fallido pero foi detido inmediatamente.
Foi levado ao xulgado e acusado de regicidio e acatando enajenación mental foi condeado a pena de morte. Executado con garrote vil, unha pena de morte moi usual da época, os seus restos foron enterrados no cemiterio de San Martín.
Esta é a historia dun panadero que un día se levantou da súa cama coa intención de cometer un crime contra o rey de España, Alfonso XII.
"Unha muller non ten mais carreira que o matrimonio"
Moitas son as persoas que non saben a que se debe o nome do noso instituto e aproveitando que estamos traballando o século dezanove paréceme oportuno facer unha referencia á muller pola cal o noso instituto leva o seu nome, Concepción Arenal.
Concepción Arenal nace no barrio de Ferrol Vello, que todos nós coñecemos, o 31 de Xaneiro do ano 1820. Tivo unha infancia amarga xa que a súa nai quedouse viúva debido a postura liberal do padre de concepción en contra do reinado de Fernando VII, monarca español naquel momento da historia de España. Rematou a carreira de dereito e casouse no ano 1848 cun abogado e escritor. Pero o que verdadeiramente é de destacar desta muller e polo cal se lle recoñeze hoxe en dia en todolos lugares é por considerarse a creadora de feminismo. Pasouse a maior parte da súa vida defendendo o papel da muller na sociedade. Aínda que hoxe en día isto non parece tan impactante ou importante, hai que poñerse no lugar desta señora nos tempos que corrían naquel momento e co asolutismo á orde do dia, esta muller tivo a valentía de representar os dereitos da muller. Famosa su frase: "Unha muller non ten mais carreira que o matrimonio", resumindo así o papel da muller na sñua época.
Morre o 4 de Febreiro de 1893 en Vigo.
Concepción Arenal nace no barrio de Ferrol Vello, que todos nós coñecemos, o 31 de Xaneiro do ano 1820. Tivo unha infancia amarga xa que a súa nai quedouse viúva debido a postura liberal do padre de concepción en contra do reinado de Fernando VII, monarca español naquel momento da historia de España. Rematou a carreira de dereito e casouse no ano 1848 cun abogado e escritor. Pero o que verdadeiramente é de destacar desta muller e polo cal se lle recoñeze hoxe en dia en todolos lugares é por considerarse a creadora de feminismo. Pasouse a maior parte da súa vida defendendo o papel da muller na sociedade. Aínda que hoxe en día isto non parece tan impactante ou importante, hai que poñerse no lugar desta señora nos tempos que corrían naquel momento e co asolutismo á orde do dia, esta muller tivo a valentía de representar os dereitos da muller. Famosa su frase: "Unha muller non ten mais carreira que o matrimonio", resumindo así o papel da muller na sñua época.
Morre o 4 de Febreiro de 1893 en Vigo.
Tuesday, March 20, 2012
Intentando resolver un problema sucesorio.
Ante a evidencia dos problemas sucesorios de Carlos II, o medo que presentaba a familia real a quedarse sen descendencia e a posterior morte da muller do monarca en 1689, comenzaronse busquedas de novas mulleres para o rey. Despois dunha longa eleccion, o resultado foi Mariana de Neoburgo, elixida entre outras cousas pola alta fertilidade da súa familia ( a súa nai tivero nada mais e nada menos que 23 fillos) e polo matrimonio da sua irmá maior con Leopoldo I producindo un aumento dos lazos entre a rama austríaca.
Durante a súa época de matrimonio ainda que pode parecer gracioso Mariana de Neoburgo finxiu ata 11 embarazos e conspirou coa acuda dunha camarera sobre a decisión da sucesión do trono.
Intento casarse con el "delfín de Francia", non obstante e ainda vindo iso Carlos II estipulou que cando él morrese, se lle establecería unha pensión a Mariana de cien mil doblones ao ano. Ó respecto o pobo recitaba os seguites versos:
"En Córdoba hay terrible ventolera;
a Granada no voy sin ser oidora;
para Jerez no soy tan gran señora.
En Sevilla hay comercio y no quisiera,
porque no me ha hecho Dios tan vendedora;
el ir a templar gaitas a Zamora
es tan malo como ir a Talavera.
En Valencia hay poquísima sustancia,
mucho arroz, flores, fuero y contrafuero
y, en fin, a todos tengo repugnancia.
Más pues nada me cuadra
una de dos: o ser delfina de Francia
o quedarme en Madrid es lo que quiero".
Finalmente nin a busqueda dos nobres dunha muller que lle dese un fillo ao monarca nin os finximendos da propia esposa de ata once embarazos puideron evitar a Guerra de Sucesión que afectou a España coa morte de Carlos II entre 1701 e 1713.
Durante a súa época de matrimonio ainda que pode parecer gracioso Mariana de Neoburgo finxiu ata 11 embarazos e conspirou coa acuda dunha camarera sobre a decisión da sucesión do trono.
Intento casarse con el "delfín de Francia", non obstante e ainda vindo iso Carlos II estipulou que cando él morrese, se lle establecería unha pensión a Mariana de cien mil doblones ao ano. Ó respecto o pobo recitaba os seguites versos:
a Granada no voy sin ser oidora;
para Jerez no soy tan gran señora.
En Sevilla hay comercio y no quisiera,
porque no me ha hecho Dios tan vendedora;
el ir a templar gaitas a Zamora
es tan malo como ir a Talavera.
En Valencia hay poquísima sustancia,
mucho arroz, flores, fuero y contrafuero
y, en fin, a todos tengo repugnancia.
Más pues nada me cuadra
una de dos: o ser delfina de Francia
o quedarme en Madrid es lo que quiero".
Finalmente nin a busqueda dos nobres dunha muller que lle dese un fillo ao monarca nin os finximendos da propia esposa de ata once embarazos puideron evitar a Guerra de Sucesión que afectou a España coa morte de Carlos II entre 1701 e 1713.
Chega o capitalismo a Galicia.
O capitalismo, ese sistema económico que derivará na actualidade en tanta desigualdad social, miseria, codicia e pobreza chega a Galicia no século XVIII impulsado polos fomentadores cataláns atraídos pola fama das riquezas marítimas de Galicia. Nun principio, aséntaronse de forma temproral solo durante os meses de outono e inverno aproveitando o auxe da sardiña, finalmente co remate da Guerra de Independencia prodúcese o seu asentamento permanente.
Estos fomentadores cataláns edifican plantas de salazón primeiramente para pequenos barcos pesqueiros pero co avance da actividade pesqueira acaban por construír grandes platas salinizadoras.
As plantas eran rectangulares cun pario interior e unha fachada na parte posterior. É digno de destacar que as vivendas dos fomentadores situábanse ao lado da planta comunicadas co patio interior mediante vanos ou arcos de medio punto orientados cara a praia.
Existian dous tipos de obtención das sardiñas, unha mediante pequenos barcos pesqueiros ocupados polos asalariados,(aqui podemos ver o inicio deste capitalismo, un empresario ou varios lle pagan aos pesqueiros un salario dependendo do número de pezas capturadas). Os asalariados posteriormente levavan as capturas e botábanas nunha táboa de madeira onde lles botaban a sal, despois as metiannunha pila tamén de madeira que contiña salmuera doutras capturas para finalmente unha vez colmadas estas pilas volvíaselle a botar outra capa de sal as sardiñas. Despois desta fase de salazón as sardiñas rompían con facilidade polo que os encargados estaban moito mais pendentes dos movementos dos traballadores. Finalmente as sardiñas pasaban un baño de auga doce para ser clasificadas en enlatadas en ñultimo lugar.
Comenza aquí unha historia de Galicia de expotacións dos traballadores cunhas amplas xornadas laborais acambio dun baixo salarios que posteriormente desembocará nos abismais diferencias sociais e económicas de hoxe en día, unha historia que podemos resumir nesa foto:
Aqui un enlace dunha película española no que se pode ver perfectamente o trato dos altos cargos das factorias cos asalariados, a distribución das fábricas e os procesos de salazón polos que pasaba os peixes: http://www.youtube.com/watch?v=jk-aNLcs07k
Estos fomentadores cataláns edifican plantas de salazón primeiramente para pequenos barcos pesqueiros pero co avance da actividade pesqueira acaban por construír grandes platas salinizadoras.
As plantas eran rectangulares cun pario interior e unha fachada na parte posterior. É digno de destacar que as vivendas dos fomentadores situábanse ao lado da planta comunicadas co patio interior mediante vanos ou arcos de medio punto orientados cara a praia.
Existian dous tipos de obtención das sardiñas, unha mediante pequenos barcos pesqueiros ocupados polos asalariados,(aqui podemos ver o inicio deste capitalismo, un empresario ou varios lle pagan aos pesqueiros un salario dependendo do número de pezas capturadas). Os asalariados posteriormente levavan as capturas e botábanas nunha táboa de madeira onde lles botaban a sal, despois as metiannunha pila tamén de madeira que contiña salmuera doutras capturas para finalmente unha vez colmadas estas pilas volvíaselle a botar outra capa de sal as sardiñas. Despois desta fase de salazón as sardiñas rompían con facilidade polo que os encargados estaban moito mais pendentes dos movementos dos traballadores. Finalmente as sardiñas pasaban un baño de auga doce para ser clasificadas en enlatadas en ñultimo lugar.
Comenza aquí unha historia de Galicia de expotacións dos traballadores cunhas amplas xornadas laborais acambio dun baixo salarios que posteriormente desembocará nos abismais diferencias sociais e económicas de hoxe en día, unha historia que podemos resumir nesa foto:
Aqui un enlace dunha película española no que se pode ver perfectamente o trato dos altos cargos das factorias cos asalariados, a distribución das fábricas e os procesos de salazón polos que pasaba os peixes: http://www.youtube.com/watch?v=jk-aNLcs07k
Saturday, March 17, 2012
Que nada se sabe.
Iste é o título do libro dun filósofo español, Francisco Sánchez. Exixten dúbidas sobre o seu lugar natal no que os investigadores portugueses atribúenlle o seu lugar de nacemento a Braga mentres que os españois o sitúan en Tui, antiga Povincia do Reino de Galicia.
Istas dúbidas son debidas a que coa proclamación do Edicto de Granada no ano 1492 polos reis católicos Isabel e Fernando, todos os xudeos víronse obrigados a convertirse ao catolicismo ou a abandoar o país se non querian ser asasinados pola Inquisición. Visto isto, os pais de Francisco víronse obrigados a converterse ao catolicismo emigrando cara a Braga onde foi bautizado o seu fillo. De aqui ven a teoria do seu nacemento en Braga. Posteriormente como a maioría dos conversos, desprazáronse cara a Tui, de esta meneira se lles xurdían problemas podías atravesar o rio Miño rápidamente e chegar a Portugal. Actualemente non existe a menor duda de que o seu nacemento produciuse en Tui.
Debido á Inquisición España perdeu a un dos seus mellores filósofos e pensadores.
Esta cultura xudía está moi presente nas súas duas primeiras obras "Quod nihil scitur" e "Carmen de Cometa"
En canto a sua obra presenta unha influencia de Descartes. A súa obra mais importante foi "Quod nihil scitur" (Que nada se sabe). Este libro comenza cun prólogo no que se acusa ao mismisimo Descartes de copiarlle a duda metódica presente neste prólogo a Francisco Sánchez. Diríxese a todos os que non estan obrigados a xurar nungunha palabra do seu maestro senón que examínan as cousas polas súas propias razóns. Conta no libro Francisco que sobre esto que tivo que volver a empezar sobre sí mismo xa que nos antigos so encontraba sombras da verdade, empeza así examinando as cousas por si mesmas.
Aparece aqui a súa principal cualidade, o escepticismo. Critica Francisco a todos os que non son capaces de pensar as cousas por si mesmos sen ter en conta as influencias que teñen á sua contra.
Non promete a verdade senón que a ignora evitando así calquera discusión
Este escepticismo recíbeo de Pirrón, o primeiro filósofo escéptico.
Moitos filósofos tiveron en conta a sua figura como Leibniz, Ludwig Gerkrath o W Wildeband.
Morre finalmente en Tolouse no ano 1623.
Istas dúbidas son debidas a que coa proclamación do Edicto de Granada no ano 1492 polos reis católicos Isabel e Fernando, todos os xudeos víronse obrigados a convertirse ao catolicismo ou a abandoar o país se non querian ser asasinados pola Inquisición. Visto isto, os pais de Francisco víronse obrigados a converterse ao catolicismo emigrando cara a Braga onde foi bautizado o seu fillo. De aqui ven a teoria do seu nacemento en Braga. Posteriormente como a maioría dos conversos, desprazáronse cara a Tui, de esta meneira se lles xurdían problemas podías atravesar o rio Miño rápidamente e chegar a Portugal. Actualemente non existe a menor duda de que o seu nacemento produciuse en Tui.
Debido á Inquisición España perdeu a un dos seus mellores filósofos e pensadores.
Esta cultura xudía está moi presente nas súas duas primeiras obras "Quod nihil scitur" e "Carmen de Cometa"
Aparece aqui a súa principal cualidade, o escepticismo. Critica Francisco a todos os que non son capaces de pensar as cousas por si mesmos sen ter en conta as influencias que teñen á sua contra.
Non promete a verdade senón que a ignora evitando así calquera discusión
Este escepticismo recíbeo de Pirrón, o primeiro filósofo escéptico.
Moitos filósofos tiveron en conta a sua figura como Leibniz, Ludwig Gerkrath o W Wildeband.
Xorde o primeiro artista galego.
Nace no ano 1602 o primeiro artista verdadeiramente notable en Galicia. Fillo de sastre e pintor barroco, da vida de Antonio de Puga non se sabe nada ata o ano 1635 no que Puga escribiu o seu primeiro testamento.
Varios historiadores dedicados a chear o vacio ata ese ano 1635 asumen a vida de Antonio de Puga ata ese momento como unha vida dedicada a estudios eclesiásticos.
A súa carreira como pintor comenza no ano 1634 facendo un retrato do duque de Medina.
Ocasionalmente atopábase traballando como oficial de Cajés, un pintor que posteriormente traballaría no Escorial. Moitos relaccionan a Puga como maestro de Cajés. Morre no ano 1648.
En canto á súa obra na cabeza atopamos a pintura "El afilador" seguida de "La Taberna". Realizou tamñen outras moitas obras como poden ser "La sopa de los pobres", "El aceitero" ou "La madre del pintor"
Ésta última obra antigamente foiselle atribuída ao grandísimo Velázquez pero no ano 1659 ingresou no museo do Prado xa como obra de Antonio de Puga.
Por causa da súa morte deixou sen terminar " El marqués de cadereita"e "La recuperación de Puerto Rico", finalmente terminadas polo pintor Luis Fernández
Déixovos aquí como exemplo algunha das súas obras mais importantes.
"Anciana sentada"ou "La madre del pintor" Moi debatida sobre o seu autor orixinal, Antonio Puga ou Velázquez, polo que relacionábase a este como mestre de Puga.
Pódese atopar no museo de pontevedra, antigamente no prestixioso museo do Prado.
"El Afilador" propiedade do Museo do Hermitage, pintada en óleao sobre lienzo.
"San Jerónimo", a súa peculiaridade é que foi a ñunica obra firmada por Antonio de Puga. Situada no Bowes museum
"La Taberna" Parece gardar un certo parecido coa obra "El afilador". Museo de Pontevedra.
Varios historiadores dedicados a chear o vacio ata ese ano 1635 asumen a vida de Antonio de Puga ata ese momento como unha vida dedicada a estudios eclesiásticos.
A súa carreira como pintor comenza no ano 1634 facendo un retrato do duque de Medina.
Ocasionalmente atopábase traballando como oficial de Cajés, un pintor que posteriormente traballaría no Escorial. Moitos relaccionan a Puga como maestro de Cajés. Morre no ano 1648.
En canto á súa obra na cabeza atopamos a pintura "El afilador" seguida de "La Taberna". Realizou tamñen outras moitas obras como poden ser "La sopa de los pobres", "El aceitero" ou "La madre del pintor"
Ésta última obra antigamente foiselle atribuída ao grandísimo Velázquez pero no ano 1659 ingresou no museo do Prado xa como obra de Antonio de Puga.
Por causa da súa morte deixou sen terminar " El marqués de cadereita"e "La recuperación de Puerto Rico", finalmente terminadas polo pintor Luis Fernández
Déixovos aquí como exemplo algunha das súas obras mais importantes.
"Anciana sentada"ou "La madre del pintor" Moi debatida sobre o seu autor orixinal, Antonio Puga ou Velázquez, polo que relacionábase a este como mestre de Puga.
Pódese atopar no museo de pontevedra, antigamente no prestixioso museo do Prado.
"San Jerónimo", a súa peculiaridade é que foi a ñunica obra firmada por Antonio de Puga. Situada no Bowes museum
Wednesday, February 15, 2012
Aqui vos deixo unha película titulada "El sentido de la vida " relacionada con estas "comeduras de olla" dende o nacemento ata a morte e pasando pola filosofía, historia, mediciña ata acabar finalmente deducindo que o sentido da vida é que ésta non ten sentido ningún.
Ribadavia vólvese a vestir mediavalmente.
A vila de Ribadavia vólvese a vestir medievalmente nunha festa nacional chamada "A festa da historia". Nesta festa recréanse as indumentarias e a scoiadade da época nesa vila na Idade Media. Grazas a maravillosa conservación de castelos, mosteiros e sobretodo o casco antigo da cidade pódese levar a cabo esta festa.
Todos os habitantes de Ribadavia vístense con vestidos de tela a imitacion medieval.
Pódense distinguir diferentes culturas que conviven sen ningún tipo de problema na sociedade da vila. Establécense postos de traballo onde só lles esta permitido o intercambio mediante maravedís (a moeda típica da etapa medieval).
Aquí vos deixo unhas imaxes da festa:
Todos os habitantes de Ribadavia vístense con vestidos de tela a imitacion medieval.
Pódense distinguir diferentes culturas que conviven sen ningún tipo de problema na sociedade da vila. Establécense postos de traballo onde só lles esta permitido o intercambio mediante maravedís (a moeda típica da etapa medieval).
Aquí vos deixo unhas imaxes da festa:
Friday, January 27, 2012
A universidade de Santiago, creación da Idade Media.
Foi fundada en 1495 por Lope Gómez de Marzoa e é, cos seus máis de 500 anos, a universidade de máis longa tradición de Galicia, e unha das máis antigas de toda España.
Xa dende os seus inicios, a Universidade gozou dun importante impulso cultural e económico baixo o arcebispado de Alonso III de Fonseca, home culto, mecenas e amigo de Erasmo de Rotterdam. Así, dende principios do século XVI, a Universidade contará con varios Colexios Universitarios onde se impartirán estudos de Teoloxía, Gramática e Arte, oferta formativa que se verá pronto complementada coas carreiras de Dereito e Medicina.
A USC terá grande importancia durante o período da Ilustración, polo que o rei Carlos III distinguirá a esta Universidade co título de Real e engadirá o símbolo da Coroa que, xunto coas armas de Castela, León e Galicia, e os emblemas dos fundadores da institución, conforman o brasón da Universidade. Pouco despois, os estudantes deron exemplo de patriotismo formando o famoso Batallón Literario que combateu contra os franceses durante a Guerra de Independencia Española.
No século XX asistimos a un espectacular crecemento no número de estudantes e titulacións ofertadas, polo que xorden novas facultades e campus universitarios, creándose ademais dúas novas institucións (a Universidade de Vigo e a Universidade Da coruña) que complementarán a oferta educativa da Universidade capitolina.
Actualmente a Universidade está a finalizar a adaptación ao EEES e oferta unha gran cantidade de títulos de grao, máster e doutorado de todas as áreas de coñecemento. No ano 2009 a USC foi recoñecida polo seu proxecto Campus Vida como Campus de Excelencia Internacional polo Ministerio de Educación, distinción que a sitúa entre as 9 mellores universidades do país. O obxectivo da universidade a curto prazo é converterse nun dos 100 mellores campus biosanitarios da Unión Europea.
A Universidade de Santiago de
Compostela é unha institución con vocación de futuro e capacidade de
proxección máis alá das súas fronteiras naturais, sempre atenta ás
necesidades da sociedade na que constitúe un referente académico e na
que desenvolve o seu labor docente e investigador. Séculos de historia
que nos achegan o valor engadido da experiencia ao camiño que a USC está a marcar na consecución dos seus retos presentes e futuros.O primeiro xerme da Universidade de Santiago está vinculado á acción persoal dun notario compostelán chamado Lope Gómez de Marzoa, que crea en 1495, co apoio do abade de San Martiño Pinario, unha escola para pobres coñecida como Estudo de Gramática, instalada nunhas dependencias do mosteiro de San Paio de Antealtares. Dende ese momento, ábrese un período de incerteza fundamentado na escaseza de recursos. No ano 1504, accede a esta institución educativa a familia Diego de Muros. Este relixioso consegue que o Papa Julio II conceda unha bula que permite a realización de estudos superiores no Estudo Vello ou de Gramática.
Alonso III de Fonseca
O período no que a Universidade consegue o seu desenvolvemento definitivo vén definido pola figura de Alonso III de Fonseca, que foi nomeado arcebispo de Santiago en 1507 herdando o título do seu pai Fonseca II. Alonso de Fonseca está considerado como unha persoa extremadamente culta, un home do Renacemento, mecenas de numerosos artistas e sabios do momento, que con frecuencia mantivera contacto con pensadores como Erasmo de Rótterdam.
Desta época data a compra para a Universidade do antigo Hospital de Peregrinos co fin de transformalo no colexio universitario. Constrúese o de Santiago Alfeo, hoxe denominado Colexio de Fonseca, epicentro da vida universitaria ata a segunda metade do século XVIII. A finais do século XVI e principios do XVII créanse o colexio de San Patricio ou dos Irlandeses e o de San Clemente, e a mediados de século trasládase o de San Xerome á súa actual localización.
Thursday, January 26, 2012
Las primeras universidades de europa, en la Edad Media
Entre 1200 e 1400 foron fundadas en Europa 52 universidades; 29 delas de fundación papal, as demais de fundación imperial ou real. A primeira foi posiblemente Bolonia (especializada en Dereito, 1088), á que seguiu Oxford (antes de 1096), da que se escindiu o seu rival Cambridge (1209), París, de mediados do século XII (un de cuxos colexios foi a Sorbona, (1275), Salamanca (1218, precedida polo Estudo Xeral de Palencia de 1208), Padua (1222), Nápoles (1224), Coímbra (1308, trasladada dende o Estudo Xeral de Lisboa de 1290), Alcalá de Henares (1293), refundada polo Cardeal Cisneros en 1499), a Sapienza (Roma, 1303), Valladolid (1346), a Universidade Carolina (Praga, 1348), a Universidade Jagellónica (Cracovia, 1363), Viena (1365), Heidelberg (1386), Colonia (1368) e, xa ao final do período medieval, Lovaina (1425), Barcelona (1450), Basilea (1460) e Uppsala (1477). En medicina gozaba dun gran prestixio a Escola Médica Salernitana, con raíces árabes, que proviña do século IX; e en 1220 empezou a rivalizar con ela a Facultade de Medicina de Montpellier.
Diego Xelmírez, fundador da Catedral de Santiago de Compostela
Diego Xelmírez foi o Fillo terceiro do conde Gelmiro, educouse na corte e foi notario do conde de Galicia. Era
un gregoriano convencido, ao que a súa boa relación coa Orde de Cluny e sobre todo o seu contacto estreito e constante con Roma e co rei Alfonso VII, lle axudou a conseguir que a diocese alcanzase o rango arcebispal en 1120, así como amplos poderes eclesiásticos e teajo, administrar xustiza ou acuñar moeda en Santiago.Como representante do rei, defendeu as costas galegas dos ataques de normandos, ademais uniuse á proclamación que os máis altos aristócratas de Galicia levaron a cabo o 17 de setembro do ano 1111, data na que Gelmirez con nobres do reino coroan a Alfonso Raimúndez como rei de Galicia na Catedral de Santiago de Compostela. Este rei será coñecido con posterioridade como Alfonso VII, o Emperador.
Na crise política que se abriu co reinado de Urraca, a filla e sucesora de Alfonso VI, que se prolongou durante os anos 1109 a 1126, enfrontáronse dous grandes grupos. O primeiro grupo foi o dos nobres e eclesiásticos que apoiaban os intereses imperiais leoneses afectados polo casamento de Pega co rei de Aragón Alfonso el Batallador. O segundo grupo era o dos nobres que se opoñían o predominio da monarquía castelán-leonesa dende os tempos de Fernando I, os que se agruparon en torno a Alfonso Raimúndez para salvagardar os seus dereitos de sucesión sobre Galicia. Gelmírez acolaboró activamente con estes últimos. A pesar deste apoio, Alfonso VII decidiu en 1135 recortar o poder da diocese de Santiago, e obrigar o bispo a pagar impostos á coroa.
En 1105, o bispo compostelán conseguiu de Alfonso VI a escritura sobre a concesión de moeda e con Alfonso VII chegou a un acordo beneficioso para ambos os dous. O rei declarou o numerario de Santiago de Compostela de uso xeral en toda Galicia, e ordenou pechar as cecas reais deste reino, reservándose a cambio a metade dos beneficios que puidese producir a ceca de Gelmírez.
O fondo da ría de Arosa, a escasa distancia de Compostela, constituía un enclave estratéxico para facer fronte ás incursións (normandas e sarracenas). Alí existía unha fortificación, o Castellum Honesti, do que fora tenente o pai de Diego Gelmírez, que constituíu obxecto de atención preferente por parte do prelado. Foi o primeiro organizador do poder naval de Castela e León, e instalou a primeira chancelaría: en 1128 Alfonso VII creou a do reino de León e nomeou a Gelmírez chanceler, vinculando o cargo aos bispos de Compostela.
En 1133 elaborouse o Decreto de prezos por representantes do cabido compostelán, os xuíces da cidade que encarnaban o poder señorial e por delegados do concello, confirmados polo rei Alfonso VII e o arcebispo Gelmírez.
Xa ancián sufriu a rebelión comunal de 1136, apoiada pola coroa que aproveitou para recortar parte do seu poder.
Como representante do rei, defendeu as costas galegas dos ataques de normandos, ademais uniuse á proclamación que os máis altos aristócratas de Galicia levaron a cabo o 17 de setembro do ano 1111, data na que Gelmirez con nobres do reino coroan a Alfonso Raimúndez como rei de Galicia na Catedral de Santiago de Compostela. Este rei será coñecido con posterioridade como Alfonso VII, o Emperador.
Monday, January 9, 2012
Moedas suevas
alguns pobos bárbaros. Falaremos entón non dun circuito monetario, senon dunha circulación do tipo de lugar de producción.
O reino suevo acuña a súa primeira moeda na actual provincia leonesa durante a ocupación do noroeste peninsular. As primeiras moedas foron feitas de ouro principalmente, denominadas tremis ou trientes de ouro. Estas moedas posuen distintas lendas.
Ainda que non existen moitos exemplos de moedas de procedencia sueva podese destacar unha moeda dedicada ao emperador Valentiniano no sec V pertencente ao reinado de Requiario, no reverso hai unhas láureas de laurel e a lenda "cono" atopada preto da igrexia de San Bartolome de Astorga
Aqui vos deixo unha lista dos reis suevos de Galicia.
-Hermerico.
Foi rei entre 409 e 498 foi o primeiro rei do imperio suevo creado na peninsula ibérica. Dirixiu o seu imperio dende o Rhin ata Gallaecia onde firmou un pacto co Imperio Romano mediante o cal se convertia en federado de Roma ocupando asi a provincia de Gallaecia. Foi derrotado polos vándalos e polos alanos na batalla dos Montes Nervascos que coa axuda romana conseguiu posteriormente derrotalos.
-Requila.
Foi o segundo monarca do reino suevo en Gallaecia. Adoptou unha postura agresiva contra a Igrexia Católica enfrentandose aos obispos e favorecendo ao clero priscilianista. Derrotou aos xeneral romano Andevoto eh conseguiu conquistar a cidade de Mérida. Apoderouse dun botín de ouro e prata.
-Requiario.
Firmou unha alianza con visigodos que abriu as portas a súa influencia goda no reino. Foi o primeiro rei católico germánico e o primeiro rei europeo en cuñar uncha moneda co seu nome. Actúa posteriormente en contra de Imperio romano. Saqueou a zona do val do ebro e parte da provincia Terraconense.
Para mais información aqui tedes un video resumen dos reis suevos.
http://youtu.be/8MdOaCrf0pA
-Hermerico.
-Requila.
Foi o segundo monarca do reino suevo en Gallaecia. Adoptou unha postura agresiva contra a Igrexia Católica enfrentandose aos obispos e favorecendo ao clero priscilianista. Derrotou aos xeneral romano Andevoto eh conseguiu conquistar a cidade de Mérida. Apoderouse dun botín de ouro e prata.
-Requiario.
Firmou unha alianza con visigodos que abriu as portas a súa influencia goda no reino. Foi o primeiro rei católico germánico e o primeiro rei europeo en cuñar uncha moneda co seu nome. Actúa posteriormente en contra de Imperio romano. Saqueou a zona do val do ebro e parte da provincia Terraconense.
Para mais información aqui tedes un video resumen dos reis suevos.
http://youtu.be/8MdOaCrf0pA
Subscribe to:
Posts (Atom)