Intentando resolver un problema sucesorio.

Ante a evidencia dos problemas sucesorios de Carlos II, o medo que presentaba a familia real a quedarse sen descendencia e a posterior morte da muller do monarca en 1689, comenzaronse busquedas de novas mulleres para o rey. Despois dunha longa eleccion, o resultado foi Mariana de Neoburgo, elixida entre outras cousas pola alta fertilidade da súa familia ( a súa nai tivero nada mais e nada menos que 23 fillos) e polo matrimonio da sua irmá maior con Leopoldo I producindo un aumento dos lazos entre a rama austríaca.
Durante a súa época de matrimonio ainda que pode parecer gracioso Mariana de Neoburgo finxiu ata 11 embarazos e conspirou coa acuda dunha camarera sobre a decisión da sucesión do trono.
Intento casarse con el "delfín de Francia", non obstante e ainda vindo iso Carlos II estipulou que cando él morrese, se lle establecería unha pensión a Mariana de cien mil doblones ao ano. Ó respecto o pobo recitaba os seguites versos:

"En Córdoba hay terrible ventolera;
a Granada no voy sin ser oidora;
para Jerez no soy tan gran señora.
En Sevilla hay comercio y no quisiera,
porque no me ha hecho Dios tan vendedora;
el ir a templar gaitas a Zamora
es tan malo como ir a Talavera.
En Valencia hay poquísima sustancia,
mucho arroz, flores, fuero y contrafuero
y, en fin, a todos tengo repugnancia.
Más pues nada me cuadra
una de dos: o ser delfina de Francia
o quedarme en Madrid es lo que quiero".

Finalmente nin a busqueda dos nobres dunha muller que lle dese un fillo ao monarca nin os finximendos da propia esposa de ata once embarazos puideron evitar a Guerra de Sucesión que afectou a España coa morte de Carlos II entre 1701 e 1713.