Estos fomentadores cataláns edifican plantas de salazón primeiramente para pequenos barcos pesqueiros pero co avance da actividade pesqueira acaban por construír grandes platas salinizadoras.
As plantas eran rectangulares cun pario interior e unha fachada na parte posterior. É digno de destacar que as vivendas dos fomentadores situábanse ao lado da planta comunicadas co patio interior mediante vanos ou arcos de medio punto orientados cara a praia.
Existian dous tipos de obtención das sardiñas, unha mediante pequenos barcos pesqueiros ocupados polos asalariados,(aqui podemos ver o inicio deste capitalismo, un empresario ou varios lle pagan aos pesqueiros un salario dependendo do número de pezas capturadas). Os asalariados posteriormente levavan as capturas e botábanas nunha táboa de madeira onde lles botaban a sal, despois as metiannunha pila tamén de madeira que contiña salmuera doutras capturas para finalmente unha vez colmadas estas pilas volvíaselle a botar outra capa de sal as sardiñas. Despois desta fase de salazón as sardiñas rompían con facilidade polo que os encargados estaban moito mais pendentes dos movementos dos traballadores. Finalmente as sardiñas pasaban un baño de auga doce para ser clasificadas en enlatadas en ñultimo lugar.
Comenza aquí unha historia de Galicia de expotacións dos traballadores cunhas amplas xornadas laborais acambio dun baixo salarios que posteriormente desembocará nos abismais diferencias sociais e económicas de hoxe en día, unha historia que podemos resumir nesa foto:
Aqui un enlace dunha película española no que se pode ver perfectamente o trato dos altos cargos das factorias cos asalariados, a distribución das fábricas e os procesos de salazón polos que pasaba os peixes: http://www.youtube.com/watch?v=jk-aNLcs07k
No comments:
Post a Comment