Despedida

Non é que o meu labor traballador ao longo do curso fose un exemplo a seguir, mais quero comenzar asumindo o que nun principio parecíame unha idea absurda, aprender a historia de Galicia dunha maneira diferente. Agora entendo que non é necesario coller un taco de apuntes e aprender os numeros datos e fechas que aparecen neles, á semana seguinte esquecerei todo, nin por suposto copiando datos da wikipedia. A mellor forma é investigando por ti mesmo sen eses datos artificiais que aparecen en páginas web e libros. Desta maneira a medida que atopes datos, éstes non serán esquecidos tan fácilmente. Asi que xa sabedes abride as vosas mentes..
Conclúo dándolle as miñas sinceiras grazas a Manolo por todo o aportado ao longo do curso !

Historia de Galicia

Imos a facer un repaso ao longo da historia de Galicia dende a Prehistoria.

A prehistoria galega caracterízase polos numerosos xacementos humanos atopados en zonas de Ribadeo e A Garda (As covas de Altamira). Pero sen dúbida o mais destacado é a chamada cultura castrexa, son os primeiros poboados compostos por pequenas cabañas feitas de palla e barro chamados castros. A principal fonte de alimentacion dos castrexos eran peixes a carne, polo que as agrupacións castrexas solían agruparse principalmente preto dos grandes ríos.

A seguinte estapa da nosa historia ven marcada polos galaicos, os celtas. Podemos dicir que nace neste momento a primeita monarquia. As aldeas celtas comenzan a estar encabezadas por un lider, o rei, que transmitía aos seus fillos o control da aldea que gobernaba, tal cual coma se foso unha monarquía que vai pasando hereditariamente de pais a fillos.
Comenza entón a romanización da peninsula Ibérica e de Galicia, os romanos introduciron numerosos avances á cultura galaica, como a forma de organización das cidades. É fundada naquel entón a cidade de Lugo (Lucus Augusti). Introducen tamén o cristianismo

Rompendo o Imperio romano chegan a Galicia os suevos que se asentan en zonas entre o Douro e o Miño. popularízase na península ibérica o que se coñece como "estatutos de limpeza de sangue", probas e demostracións xenealóxicas que toda aquela persoa que aspirara a un recoñecemento social debía pasar. Nelas, aqueles demandantes de título nobiliario ou que desexaran ingresar en institucións prestixiosas, debían aportar unha xenealoxía, a miúdo inventada ou manipulada, que probara estaren exentos de antepasados xudeus, mouriscos ou de desertores da fe cristiá. Tamén as familias fidalgas recorreron á xenealoxía para presentarse na corte como vellas liñaxes de honorable pasado. Todo isto levará a un aumento dos estudos xenealóxicos e vexiolóxicos no Antigo Réxime.

Na Idade Media constrúese en Galicia a catedral de Santiago de Compostela a consecuencia do descubrimento da tumba do apóstol Santiago ao redol da cal se construira a cidade. É digna de destacar a figura do arcebispo Xelmírez, que implantará un forte catolicismo dende o principio do seu mandato. Comenzaban nese momento as primeiras peregrinacións a Santiago que como consecuencia tiveron unha forte mellora económica en Galicia.


Os séculos XVI XVII e XVIII son os chamados séculos escuros, durante estos anos Galicia sofre unha paralización total na literatua e non será ata o século XIX da man de Rosalía Pondal e Curros Enrríquez unha recuperación da lingua galega.
1931, proclámase a II República española, elévase o nivel de vida e a educación tanto en España como en Galicia, e é no ano 1936 na que se leva a cabo o Estatuto de Autonomía de Galicia
Comenza no ano 1936 a Guerra Civil en España, moitos galegos vénse obrigados a emigrar cara a paises de América latina na búsqueda dunha estabilidade económica.
Na actualidade tanto a sociedade como a lingua galega atópase nunha das mellores situacións ao longo da súa histórica ainda que en relación a sociedade volve a recurrir de novo á emigración como último recurso.

TVG

Nace a finais do século XX, concretamente comenza a súa primeira emisión no ano 1985. Comenza enton unha etapa para galicia de farsas e mentiras influenciadas polo auxe dos medios de comunicación a nivel mundial.
 Poderíamos comparar entón a Galicia dende aquel momento coa famosa frase de Marx "La religión es el opio del pueblo" cambiándoa pola de que os medios de comunicación son o opio do pobo que afecta ao pobo galego dende finais do século XIX y XX coa entrada tanto de periódicos como La voz de Galicia, Correo Gallego o a xa citada Televisión de Galicia. Un opio que adormece as mentes galegas mediante a emisión e publicación de imaxes violentas que provocan na mente unha insensibilización, de maneira que cada vez mais irase incrementando ata chegar á súa plenitude finalizando así como unha especie de poboación zombi, coma se dunha película zombi se tratase, sen sentimentos nin pensamentos.
A única maneira de solucionar este efecto provocado polos medios de comunicación sería algo parecido a esnifar oas raios do sol, de maneira que estes cheguen ata ese cerebros devolvéndoos por fin ao seu estado natural que lle foi arrebatado pola falsificación e multitude de farsas e introducidas intencionadamente.

Valentín Paz Andrade

Anteriormente publiquei unha entrada sobre a chegada do capitalismo a Galicia coas industrias conserveiras e de salazón vascas. Co paso do tempo estas factorías comenzaran a distribuír as mercancías xa salinizadas, coas novas tecnoloxías dedicarse á conservación e distribución como pode ser por exemplo a industria pesqueira  e finalmente estas empresas adentraranse no ámbito internacional cooperando coa deslocalización industrial. Neste momento xoga un papel moi importante Valentín Paz Andrade ao que se lle dedicou o pasado 16 de mayo de 2012. Foi o responsable da internacionalización da industria pesqueira Pescanova. Grazas a el a industria galega actualmente esta distribuida e chaga a todos os lugares do planeta.

Un atentado contra o esquema social tradicional galego, O Banquete de Coxo.

O Banquete de Conxo tivo lugar o 2 de marzo de 1856 e tratouse dun acto de confraternización entre obreiros, artesáns e estudantes. O banquete constituíu un xesto de índole socialista, o cal suscitou o enfado dos sectores máis poderosos de Santiago de Compostela.

    Funcionou como un atentado contra o esquema social tradicional preconcibido, de modo que estudantes, a maioría de clases podentes, e artesáns compartiron pan e mesa. Ao banquete asistiron personalidades do talle de Aurelio Aguirre, quen pronunciou un discurso e de Eduardo Pondal, quen recitou uns versos en castelán do seu autoria. Especúlase que Rosalía de Castro quizais puidese estar presente.

    Sábese que o Banquete de Conxo se converteu nun acontecemento de grande importancia simbólica e real dentro da historia de Galicia, transformándose nunha parte significativa da memoria colectiva galega.

Aquí podedes observar unha conmemoración ao Banquete de Conxo:

http://youtu.be/aHCgq2oZKbM

Panadeiro anarquista atenta contra o monarca.

    Corrían tempos difíciles no reinado de Alfonso XII, as hostilidades en Marrocos, a epidemia da cólera en Valencia e o reinado do monarca ía en decadencia. Isto uníndose coa creación dos novos ideais comunistas e anarquistas recentemente, foron os factores que propiciaron que Francisco Otero Sánchez sufríra un profundo odio polos reis.
   O 30 de Decembro de 1879 ás cinco da tarde corría un día soleado na Plaza de Oriente de Madrid. Francisco Otero levava días planeando o atentado contra a persoa de Alfonso XII. Levaba estudados os movementos diarios dos monarcas e a ésa hora solían pasar en carruaxe.
    Levaba esperado xá arredor de 2 horas na porta do Palacio Real cando de repente apareceron os reis no seu carruaxe cando de repente Francisco Otero sen dúbidalo nin un instante sacou a súa pistola e disparou dous tiros coa única intención de dárlle na cabeza ao monarca. As balas pasaron rozando a cabeza de Alfonso XII quen finalmente saiu do carro sen ni un rasguño.
    Francisco intentou fuxir ao ver que o seu atentado fallido pero foi detido inmediatamente.
    Foi levado ao xulgado e acusado de regicidio e acatando enajenación mental foi condeado a pena de morte. Executado con garrote vil, unha pena de morte moi usual da época, os seus restos foron enterrados no cemiterio de San Martín.
   Esta é a historia dun panadero que un día se levantou da súa cama coa intención de cometer un crime contra o rey de España, Alfonso XII.

"Unha muller non ten mais carreira que o matrimonio"

    Moitas son as persoas que non saben a que se debe o nome do noso instituto e aproveitando que estamos traballando o século dezanove paréceme oportuno facer unha referencia á muller pola cal o noso instituto leva o seu nome, Concepción Arenal.
    Concepción Arenal nace no barrio de Ferrol Vello, que todos nós coñecemos, o 31 de Xaneiro do ano 1820. Tivo unha infancia amarga xa que a súa nai quedouse viúva debido a postura liberal do padre de concepción en contra do reinado de Fernando VII, monarca español naquel momento da historia de España. Rematou a carreira de dereito e casouse no ano 1848 cun abogado e escritor. Pero o que verdadeiramente é de destacar desta muller e polo cal se lle recoñeze hoxe en dia en todolos lugares é por considerarse a creadora de feminismo. Pasouse a maior parte da súa vida defendendo o papel da muller na sociedade. Aínda que hoxe en día isto non parece tan impactante ou importante, hai que poñerse no lugar desta señora nos tempos que corrían naquel momento e co asolutismo á orde do dia, esta muller tivo a valentía de representar os dereitos da muller. Famosa su frase: "Unha muller non ten mais carreira que o matrimonio", resumindo así o papel da muller na sñua época.
    Morre o 4 de Febreiro  de 1893 en Vigo.